Za tym znakiem rozciąga się Laponia 🙂

Ale i bez znaków było widac, gdzie jesteśmy: co chwilę renifery, wszędzie!

Renifery – nierzadko również na drodze. Poruszając się samochodem po tej krainie trzeba znacznie wzmóc czujność.

Wydawać by się mogło, że hodowca będzie miał problem ze zlokalizowaniem swoich zwierząt, wypasających się luzem na znacznych obszarach. Ale bez obaw – odnalezienie stada ułatwią nadajniki, w które na szyi wyposażone jest co któreś zwierzę ze stada.

Jednego dnia widzieliśmy ogromną ilośc głuszców, tuż przy drodze.

Zdarzało się też spotkać innego mieszkańca tych terenów – zająca bielaka.

Muzeum Samów w JokkMokk – nieocenione źródło wiedzy o zwyczajach i historii tego ludu hodowców reniferów.

Stary, tradycyjny bębenek Samskich szamanów – jeden z najbardziej charakterystycznych elementów tej kultury.

Tak wygląda tradycyjna spiżarnia w osadzie Samów leśnych. Jej wyjątkowa budowa zabezpiecza ją przed dostępem nieproszonych gości – np. niedźwiedzi. Być może podobną będzie można zobaczyć już wkrótce w naszej Wiosce Lapońskiej… 🙂

Na jednej z ferm reniferowych w Finlandii. Zaskoczyła nas wielkość niektórych byków. Okazuje się, że renifery rosną i nabierają masy praktycznie nawet do 10 roku życia. To znaczy, że nasze – choć już są całkiem dorosłe – jeszcze podrosną 🙂

Ach, te lapońskie widoki… 🙂

Cudne krajobrazy osładzały nam trudy ciągłego podróżowania na dość dalekie dystanse. Laponia to rozległa kraina o bardzo niewielkim zaludnieniu…

Brzoza to najważniejsze drzewo dla Samów. Z niej robi się naczynia i sprzęty domowe, jej kora służy do pokrywania domostw, jej sok dostarcza życiodajnych składników odżywczych. Zastosowania brzozy w kulturze Samów możnaby wymieniać jeszcze długo. Tą małą brzozę otrzymaliśmy od naszych lapońskich przyjaciół – po wykopaniu pojechała z nami do Polski i rośnie teraz obok naszego lapońskiego tipi! 🙂